Half elf 's avonds rammelt de telefoon. "Havenmeester, ik ben na een bezoek aan Lodewijk achteruit tegen zo'n nieuwe bloembak aangereden. Hij hangt wat op een oor. Ik hoor het wel hoe erg het is en of er kosten aan verbonden zijn!"
Minstens één van onze vaste havenbewoners heeft stijl, de havenmees ontwaart zelfs enige Koninklijke allure. Deze bewoner voorziet de havenmeester zo nu en dan - en soms ook te pas en te onpas - van wijze raad. Zo ook aan 't begin van het seizoen: "Eerst betalen en pas daarna van de helling af laten gaan met hun boot. Ik ken die lui hier in de haven. Anders kunnen we naar de centen fluiten!"
Na een paar dagen heftige herfst was het maandag doodstil in de haven. De havenmeester trok de deur 's middags na een klein uurtje achter zich dicht. Hij kan moeilijk gaan zitten 'patiencen' op kosten van de vereniging/stichting. Om kwart over zes gaat de telefoon. "Er staat hier een Italiaanse fietskampeerder", zo meldde een toevallig aanwezig roeilid. Of de havenmeester nog terug kwam?